Söhbət edirəm

Ümid edirəm ki, bu cür üsuldan hansısa yazıçı nə vaxtsa daha məharətlə istifadə edəcək :)

– Ali salam!

– Salam )

– necesen?

– yaxşı, sən necə? )

– sag ol, men də yaxshi ))

– Eli senden bir shey sorushum

– saam ))

– Di gəlsin :)

– salamlar )) necəsən?

– Java yaxşıdır, yoxsa JavaScript?

– yaxsi )) sen?

– elə mən də sənin kimi ))

– ayrı-ayrı şeylərdir.. sən böyüyəndə nə olmaq istəyirsən? :P

– *nudge*

– Təbriklər!! ))

– qaldı biri ;)

– :D

– yox e, hansinnan bashlasam yaxshidir?

– neynirsen? )

– Heyee :))

– Java-dan

– menem de : )

– niye?

– o daha güclü işləyir

– dordan?

– həri ;)

– sonra da javascripte kecherem he?

– gametv-də yenə sualım düşüb e :))

– aha, bundan o birisinə keçmək asan olacaq

– aaa, ne yaxsiii )))

– suali dede :)

– deməli, o kimdir ki, ondan dünyada bir dənədir :P

– :))))))))))))))))))))

– senin imtahanlarin ne vaxtdi?

– yenə konsert var ;))

– deme ki yene tek gune dushur ))

– yox, bu 6-cı gün ;)

– əşşi nəbilim :D

– men HE deyirem :)

– привет )) как жизнь?

– Bakida hava necedir?

Yazarkən heç kəsin nə müəllif haqlarını, nə də məxfilik prinsiplərini pozmamışam.

Yazılmamış statusumu yazıram

Bu günlərdə facebook-a belə bir status yazacaqdım: “I can differ Baroque period music from Romantic periods, I can differ right wing from left, but I don’t know difference between compiler and interpreter. That’s what I call education!”

Yaxın gələcəkdə özünü “Software engineer” görən birisi üçün bu dəhşətdir.. Amma bu statusu yazmamışdan əvvəl bir fikirləşdim, iki həmin zadları yenə oxudum. Artıq “interpreter” ilə “compiler”in fərqini bilirdim. Statusu yenə yazmaq qərarına gəldim. Bu dəfə “delegate”i bilməməyimi vurğulamalı idim. Yenə yazmazdan əvvəl bir fikirləşdim, iki oxudum..

Axı mən “reference type” ilə “value type” arasındakı fərqi bilmirəm! Statusu yazmamışdan əvvəl bir-iki elədim, bah: “That’s what I call education!” deyəcəkdim ki, gərək bu sözlərin fonundakı zurnanı da təsvir edəsən. Amma yaxşı oldu :)

Addım atıram

Həyatıma bir az duz qatmağın daha bir yolunu tapmışam: piyada xətti ilə keçəndə sürücüləri qorxutmaq. Bir qayda olaraq, Bakıda sürücülər zebra belində olan piyadalara yol vermirlər. Amma o vaxta kimi ki, sən bir addım maşının qabağına çıxasan. Axı yol sənindir ;) Əslində, mənim üçün bunun duzdan da artıq dəyəri var. Beləcə mən cəmiyyətdə nəyisə dəyişməyə cəhd edirəm…

Bu gün də bu cür yol keçirdim. İki təsadüfi piyada yoldaşımla yolun bir zolağını keçdik. İkinci zolaq üzrə birisi şütüyərək gəlirdi. Yanımdakı iki nəfər əlbəttə atların gücünə yol verdilər. Amma mən yox, addım atdım. Elə onu gördüm ki, atlar sürəti azaltmaq əvəzinə istiqaməti dəyişdi, amma tezliklə sürəti də azaltdı, sağ-salamatçılıqla sərgüzəşt başa çatdı.

Sözün düzü, qorxdum.. Cəmiyyəti dəyişmək cəhdim o iki nəfər astagəlin canını riskə atdı.